1. Home
  2. Reisverhalen
  3. Afscheid en weerzien

Afscheid en weerzien

19 juli 2013

Afscheid en weerzien.....

Vandaag was het zover, de koperhappers moesten afscheid nemen.

Afscheid van 44 geweldige kinderen. Maandag toen we aankwamen moest ik erg wennen, alles was anders, we moesten de kinderen leren kennen, ander eten, koper happen enz. Dinsdag werd alles anders, de zon ging schijnen, de kinderen begonnen mijn hart te veroveren en ik ging nadenken over hun situatie. Sommige kinderen reageerden regelmatig fel, hun leven is een survivaltocht, maar als je daar doorheen kijkt zie je parels. Een meisje keek me maandag aan zonder emotie, ik kreeg haar niet aan het lachen. Vanochtend kreeg ik een big smile van haar...hoe ziet haar leven er uit? Jongens die steeds in de buurt van onze jongens willen zijn, aan hun haar willen zitten, met ze willen voetballen, stoeien enz. Meiden die vragen of je hun haar wil vlechten of die mijn haar willen kammen. Keihard zingen, samen knutselen, bidden, chichiwa zingen, na het eten I wanna thank you zingen, je naam horen roepen, leiders van het kinderwerk in het kamp, Livia en Atilla die zulk mooi werk doen en de liefde van God laten zien en tegelijk hun kwetsbaarheid omdat alles ze soms te veel wordt, met de koperhappers samen bidden. Er is zoveel gebeurd dat het lijkt of we een maand weg zijn geweest en daar moeten we nu afscheid van nemen...

Toen we woensdag naar het Roma kamp gingen en ik in het busje naar buiten keek dacht ik aan het lied: De woenstijn zal bloeien als een roos. Het staat in Jesaja 35, Aan het eind van het hoofdstuk staat: gejuich en vreugde trekken de stad binnen, gejammer en verdriet vluchten er uit weg. Dit is mijn gebed voor Oekraïne en de Romakampen.

Het afscheid was zwaar, het liefst zou je deze kinderen allemaal meenemen, hoe zal hun leven er verder uitzien? Hoe gaat het verder met Eveline (zij heeft een spierziekte)? Vele tranen rolden over de wangen van de koperhappers en over de wangen van 44 parels en leiders.....maar zoals de titel al weergeeft, eens zullen we elkaar weerzien, samen dansen, lachen, geen verdriet, geen armoede, geen ziekte. Deze gedachte troost ons en alle herinneringen zullen voor altijd in ons hart zijn.

 

Wist je dat:

- ik zo trots ben op alle koperhappers, wat een kanjers! 

- ik wel heel blij ben dat ik weer bij mijn sterke held Ies ben :)

 

Dikke hug!

Ingrid

 

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

12 Reacties

  1. Heleen:
    19 juli 2013
    phoe...
    wat zal het afscheid nemen moeilijk geweest zijn....
    maar jullie hebben de kinderen een paar prachtige dagen gegeven en die pakt niemand hen meer af, wat een prachtige herinnering!!
    nog een hele fijne avond met elkaar, slaap lekker en een hele goede reis voor morgen!
    liefs uit Rozenburg x
  2. Peter:
    19 juli 2013
    Mooi! Goede reis en veel groeten van New Wine!
  3. Ruud en Annelize:
    19 juli 2013
    Amen!

    Veel liefs voor iedereen en we kijken naar jullie uit!
  4. Dick en Jeanine:
    20 juli 2013
    <3 Mooi verwoord ... Hoor net dat ze inmiddels al in Hongarije rijden .. mooi op schema dus
    Goede reis ...
  5. Wil v d Dool Mol:
    20 juli 2013
    Wat mooi, en leuk en gezellig en ontroerend om al jullie belevenissen te hebben kunnen volgen. Leuk dat iedereen zo zijn of haar eigen schrijfstijl heeft, waardoor de verhalen veelkleurig werden. Jullie gaan naar huis met een heel goed gevoel. Een hele goede reis en weer blij om thuis te zijn denk ik zomaar, en dan heb je wel wat te vertellen. Wat een avontuur.
    Hartelijke groeten van Evert en Wil
  6. Marianne:
    20 juli 2013
    Kippevelmomenten tijdens het lezen wat heebeen jullie veel meegemaakt en gezien.
    Een hele goede reis weer naar het zonnige Nederland. Liefs ♥
  7. Cobi:
    20 juli 2013
    Terwijl ik jullie verhalen lees lopen de tranen over mijn wangen. Bijzonder hoe jullie in korte tijd zoveel hebben opgebouwd met de kinderen en de andere groep zoveel hebben geklust. Toch een groep met het zelfde doel. Nu zijn jullie al weer op weg naar huis en zit het er al weer op. We zijn heel benieuwd naar de rest van jullie verhalen tot straks.
    Cobi
  8. Daphne de Vries:
    20 juli 2013
    Wat een supermooi verhaal. Ik krijg er zelf tranen in mijn ogen van. Jullie zijn geweldig! Ik weet zeker dat er een tijd zal komen waarop we allemaal weer gelukkig zijn en dat troost zeker. Ik ben zo trots op jullie en op jullie prestaties, zonder dat je de taal spreekt zo'n mooie band opbouwen. Super! Ik ben blij dat ik me een Meerpaliaan mag noemen.
    xxxx Daphne
  9. Harmien:
    20 juli 2013
    Wat een gave tijd hebben jullie gehad en wat is het dan moeilijk om afscheid te nemen! Maar deze dierbare momenten pakt niemand jullie meer af! Goede reis en veilig thuis.
    Liefs uit Frankrijk, Arie en Harmien
  10. Rachelle Houweling:
    20 juli 2013
    Kippenvel innit, mooi... Dikke kus
  11. Tjerk en Elja:
    20 juli 2013
    Ahhh, prachtig!
    Ben trots op jullie!!! Jullie hebben warmte en liefde gebracht aan de kinderen dat weet ik zeker. Bedankt dat jullie zo een stukje van God hebben laten zien!!!

    Liefs
  12. Miebeth:
    22 juli 2013
    Lieve KANJERS,
    en daar zit je dan weer in je eigen vertrouwde omgeving. Wat zal dat wennen zijn! Ik weet zeker dat onze goede en liefdevolle Vader niet loslaat wat Hij via jullie met de kinderen en anderen die op jullie paden zijn gebracht, begonnen is!
    En wat moet dat prachtig zijn geweest om met zoveel lol, enthousiasme, doorzettingsvermogen, een lach en een traan dit met elkaar te doen. Vol bewondering......