Sterke Helden en koperhappers tijdelijk re united

Beste lezers,We begonnen de dag met gemengde gevoelens. We zouden vandaag langs het kinderkamp gaan, maar we wisten ook dat de stukadoor gisteravond niet langs het huis, waar we aan het klussen zijn, langs was gegaan om de schade vast te stellen.  Eenmaal in het diaconaal centrum kregen we echter te horen van Bram dat de stukadoor deze ochtend tijd had vrij gemaakt om de klus te klaren. Met dit goede nieuws hadden we nieuwe energie gevonden om met de lokale jeugd verder te klussen aan het huis. De meiden gingen verder met het schuren en verven van de deuren en kozijnen. De mannen gingen aan de slag met het geliefde trottoir. Iedereen was lekker aan het klussen omdat we zoveel mogelijk klaar wilden hebben voor de lunch omdat we daarna naar de Koperhappers zouden gaan die in het kinderkamp bezig zijn. Eenmaal onze buikjes volgepropt te hebben met pannenkoeken met vlees, dat verdacht veel op Turkse pizza leek, gingen we snel douchen om fris en fruitig in de schoolbus te stappen om door de helden chauffeur naar het kinderkamp gebracht te worden.Eenmaal aangekomen wisten we niet wat we mee maakten. Een groep Meerpalianen en kinderen verwelkomden ons om binnen te komen en gelijk lekker te spelen met ze. Voornamelijk de meiden gingen bijpraten en foto's maken, waar de jongens zich binnen no time op het voetbalveld bevonden en de vergelijkingen met Ronaldo en Messi zonder pardon gemaakt werden. Na een potje Nederland - Oekraïne (dat dik verdiend en met grote cijfers door de Nederlanders) gewonnen werd was het tijd om goed kennis te maken met alle kinderen die aanwezig waren op het kamp. Dankzij een beetje inside informatie van de Meerpalianen die al een tijd hebben door gebracht met de zigeuners wisten wij een beetje de namen van de kinders en wat ze zoal leuk vinden. We kwamen er achter dat er toch een hoop goede voetballers tussen zaten die de 'boks' als groet al hadden aangeleerd.Na veel foto's gemaakt te hebben en veel gedold te hebben met de kinderen was het tijd voor het avondeten, spaghetti met schijfjes tomaat en een sneedje brood. Als afsluiting kregen we een ijsje, wat zeker welkom was. Maar na dit avondeten moet ik eerlijk gezegd toegeven dat ik het eten van het diaconaal centrum toch begon te missen.. Verwend? Waarschijnlijk wel. Als dankzegging eindigde we met een mooi lied om God te bedanken voor het lekkere eten. Na het eten was het tijd om te zingen met de kinderen. Onder dr begeliding van gitaar begonnen zij met het zingen van liederen, waarvan er eentje uitsprong die heel erg op een opwekking leek die wij regelmatig zingen, namelijk 'Prijs onze Heer, Hij alleen is de machtige God'. Toen wij klaar waren beleefde ik een kippenvel moment. Toen ik naar rechts keek naar de kinderen zag ik dat er iemand spontaan een traantje over zijn wang liet rollen. Was het door het feit dat we met z'n allen God aanbaden? Ik geloof van wel, zo mooi was het moment. Ik gaf hem een hand en bedankte hem voor het mooie moment.Na het zingen was het tijd voor het toneelstuk van de Koperhappers over de barmhartige Samaritaan. Nadat de kinderen weer wat hadden opgestoken van een Bijbels verhaal was het tijd om weet lekker gek te doen met de kinderen, namelijk gek dansen op leuke muziek. Prachtig om de lach en tinteling in de ogen van deze kinderen te zien.Als Meerpalianen waren we het eens om de samenkomst even te 'weerwolven', een oer oude traditie. Nadat we werden onderbroken door een koninginnenwesp was het helaas tijd om afscheid te nemen van de kinderen en andere Meerpalianen. Na een vluchtig, maar goed afscheid van de kinderen was het ook tijd om afscheid te nemen van de rest de groep. Met een luide  kreet om de Oekraïne op de hoogte te stellen van onze aanwezigheid zijn de Sterke Helden in de bus gestapt om richting het diaconaal centrum te rijden door de geweldige buschauffeur die ons als de hele reis rond rijdt. Terwijl ik dit schrijf moet ik toch denken aan de kinderen en hoe geweldig zij het naar hun zin hebben, mede dankzij de geweldige groep mensen die hen begeleidt. Dan geeft het me toch wel een voldaan gevoel om te zeggen dat wij één groep zijn die met het zelfde doel op deze reis zijn gegaan.Verder wens ik mijn buddy Anne heel veel schrijf plezier bij haar gedeelte van het blog

.Liefs, groeten en God's zegen van een van de Sterke Helden,Arnoud

Wist je datjes

Wist je dat...De jongens elkaar de huid vol schelden, elkaar duwen, en dat kennelijk heel 'normaal' is.

Iedereen 'bollond' (of op welke manier dan ook) is volgens de kinderen? (Bollond betekend gek)

Wij de meest fantastische buschauffeur hebben, die zo ongeveer 5 en half uur op ons gewacht heeftJozy, de man van het huis waar we klussen, zijn vrouw wilde inruilen voor Ieke en SusanneDe lokale jeugd ons, jammer maar helaas, meer in de weg loopt dan van pas komen, omdat we bijna klaar zijn met alles