de koperhappers - kinderkamp dag 3 - besef, waterpret, reünie

Gefeliciteerd! U bent de 1701e bezoeker!

U leest het goed, zoveel bezoekers heeft deze reisblogger gehad. Mooi om dit meeleven te ervaren.

Net hebben wij onze sterke helden met verdriet weer uitgezwaaid, nadat ze hier rond half 4 aankwamen om uitgebreid met de kinders te spelen, lekker mee te eten en vervolgens nog te joinen met een potje weerwolven. Hun komst werd door de kinderen goed opgepakt.Vooral de mannen kregen een hartelijk welkom door flink te zweten met een potje voetbal Holland tegen Oekra en bijna alle vrouwen kwamen buiten met gevlochten haren.

De dag ging als volgt:

We begonnen met een heerlijk hollands brinta ontbijt, met meer dan genoeg chocolade er in vermengd. Super genieten dus. Hierna hadden we wat vrije tijd en konden we dus wat dingen voorbereiden die op de planning stonden deze dag. Omdat het super lekker weer was, konden we heerlijke waterspelletjes doen, zoals een zeepbaan, bekertjes doorgeven over je hoofd, flessenvoetbal, waterballonnen etc. Er was  genoeg materiaal om ons niet te vervelen. De kinderen waren enthousiast genoeg om bij elk spel tegelijk te kunnen zijn. Dat is ook een talent apart.

Gister met Livia gepraat onder andere over hoe we de kinderen dichter bij God kunnen brengen. Naar aanleiding hier van hebben we besloten vanavond het bijbelverhaal van de barmhartige Sammaritaan uit te spelen in een toneelstuk. Je naasten lief hebben is hier moeilijker dan gedacht, bij de kleinste onenigheden delen de kinderen nog al eens een mep, knijpje in het velletje of een krabbel uit. We denken dat de boodschap van het verhaal best wel is overgekomen. Mooi om een steentje bij te kunnen dragen aan het geestelijke programma van het kamp :)

Ook hebben we het met Livia gehad over hoe de thuissituatie van de kinderen nou werkelijk is. We mochten regelmatig poseren voor de camera s van hun mobiel, waardoor we ons af gingen vragen hoe zwaar ze het hebben thuis. Uit dit gesprek bleek dat er deze week kinderen van 2 kampen aanwezig zijn. Het ene kamp over het algemeen arm, en het andere kamp over het algemeen een klein beetje rijker. De prioriteiten van de meeste ouders zijn in onze ogen krom, want zelfs de kleinste kinderen lopen hier met luxe telefoons en Livia vertelde over plasma tv s bij hun thuis. Helaas ziet de buitenwereld niet dat ze hierdoor een maand geen eten hebben. Omgekeerde wereld dus. Toen wij aan haar vroegen hoe dit te doorbreken was, vertelde ze een verhaal over een meisje van een eerder kamp die in hun ogen heel slim was en goed met kinderen om kon gaan. Ze boden haar de kans om naar de universiteit te gaan om misschien wel lerares te worden. Toen ze een jaar later niet meer bij het kamp aanwezig was, bleek dat ze al getrouwd was op 15 jarige leeftijd. In de kampen is de gemiddelde leeftijd dat je trouwt 13 jaar, redelijk shockerend vonden wij dit (aangezien wij deze leeftijd allang voorbij zijn).

We merkten hoe betrokken Livia is met de kinderen en alle kampen die al 10 jaar gaande zijn. Ze weet echt super veel van bijna elk kind en je ziet hoe moeilijk ze het vindt als er jaar na jaar geen vooruitgang te zien is in het gedrag van de kinderen. Het werk dat ze doet is gezegend en we danken en bidden voor het werk dat Livia en Atilla samen doen. Het is onvoorstelbaar knap en bijzonder! Naar aanleiding van dit bijzondere gesprek, mogen we hoogstwaarschijnlijk morgen een kijkje nemen in een van de kampen waar de kinderen vandaan komen. Super gaaf denk ik om te zien hoe hun dagelijks leven er thuis aan toe gaat. Vast heel anders dan in dit kamp.

Tot zo ver het ( misschien serieuze )  verhaal over vandaag. We vonden het fijn om jullie wat meer informatie te geven over de status van de kinderen thuis. En nogmaals bedankt voor jullie reacties en meelevendheid. Echt altijd fijn om dit te ervaren.

Lieve groetjes van ons allemaal,

Anne (en een beetje Lotte hihi)

Wist je datjes:

- Sem ( is in het Hongaars oog) gister de wist je datjes was vergeten, omdat weerwolven aantrekkelijker voor hem was. :p

- sommige jongens luidkeels aan tafel roepen BART HARTJE NIEMAND! ze denken namelijk dat niemand een naam is in het Nederlands.

- Joel al snel als giraffe bekend stond vanwege het hobbelen met het kinderen op zijn nek. (we zeggen maar niks over zijn lengte)

- Puur vet op brood is voor kinderen ook echt aantrekkelijk, maar als je het smeert heb je liever een knijper op je neus.

- de 1700 bezoekers gemiddeld 5,3 pagina s bekijken, waardoor we nu bijna 10.000 paginaweergaven hebben.

-wist je dat waterballonnen  erg geliefd zijn onder de kinderen (Lotte werd bijna overhoop gelopen bij het uitdelen en Ingrid kreeg meppen bij de kraan)

- Wij ons al super snel hebben aagepast aan de Oekrainse cultuur. We hebben de waterspelletjes van vanmiddag namelijk pas vandaag voorbereid.

- Het vuurpijlen popcorn gebed super goed ligt in onze groep. We delen elke avond veel met elkaar en het bidden roept dan zowel positieve als emotionele gevoelens op. Mooi om te weten dat we ons verhaal ook altijd bij God kwijt kunnen.

- We op deze computer helaas niet de 1400 foto s van Marit kunnen delen op de blog en dat we dit hopelijk zo snel mogelijk op een andere manier kunnen doen. :)